وی موفق به کشف بیش از پنج کتیبه‌ی خطی از هزاره‌ی دهم ق.م تا دوره‌ی اسلامی شده که به سیر تطور خط در ایران معروف است. او با دیگر محافل علمی بیرون از ایران همکاری و تعامل مطالعاتی داشته و این امر سبب شده تا سنگ نگاره‌های ایران به دیگر نقاط جهان بیشتر معرفی شوند.
مهندس استیری در توضیح هنرهای صخره‌ای کهن عنوان می‌کند: هنرهای صخره‌ای، کهن‌ترین آثار تاریخی و هنری به جا مانده از بشرند که در آنها راز و رمزهای فراوانی نهفته است و از منظر آنها Perspective ، می‌توان کلیه ابعاد زیستی انسان‌های اعصارکهن را رصد کرد.
به تعبیری بستر به وجود آمدن حروف رمزی، خط، تبادل پـیــام، زبان، تاریخ، اسطوره‌ها، هنر و فرهنگ از هنرهای صخره‌ای ست و آنـها یکی از کهن‌ترین گنجینه‌های تاریخ هنر و از بهترین ابزارهای رمزگشایی ماقبل تاریخ هستند .
هنرهای صخره‌ای کهن پژوهشگران را با “ترجمان” فرهنگ‌ها در اقلیم‌ها و زمان‌های مختلف آشنا می‌‌کنند و سخن گفتن آنها با کمک تصاویر و نشانه‌هایی است که اغلب در همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها برای همه‌ی ملل جهان یکسان بوده است.
هنرهای صخره‌ای از مبانی هنر بشری محسوب می‌شوند و برای کسانی که تمایل به فعالیت در عرصه‌های مختلف هنری دارند از یاری گرهای بسیار خوب می‌باشند. از طرف دیگر برای استقرار هنر: طراحان لباس، فرش، هنرهای تزیینی، سفالگران، گرافیست‌ها، طرح آفرینی‌های روی ظروف، معماری، تئاتر، نقاشی، پیکره سازان و… بسیار زیبا و الهام بخش هستند و نشان‌های ملی و کهن ایران را به نمایش می‌گذارند.
نقوش هنرهای صخره‌ای بویژه سبک هنری اندیشه نگار ideogram طی هزاره‌ها و بعد از جانشینی در قالب پیکره‌های گلی ظاهر می‌شوند.